خدا دو گوش داد یه زبون که یکی بگی دوتا بشنوی
البته برای مواقع ضروری ۲تا دست و ۲تا پا هم داده
که اگه طرف خفه نشد انقد بزنی تا جونش در بیاد …
والا !
::
::
امروز به مامانم گفتم ناهار چی داریم؟
گفت مروری بر رویدادهای هفته
::
::
تا حالا دقت کردین هرچی کنترل تلویزیون از دسترس دورتره
برنامه ی درحال پخش عذاب آور تره !
::
::
یکی از بهترین سرگرمی های ما در دوران کودکی
این بود که یه متر آهنی برداریم سعی کنیم بیشتر ببریمش بالا طوری که نشکنه !
به اندازه متراژی که بالا رفته رکورد ثبت میشد
لذتی داشت در حد PES 2013 !
::
::
از اینکه فرزندانم در آینده چه مامان باحالی دارند واقعا بهشون غبطه میخورم !
::
::
غم‌انگیزترین ماجرا همین قصه جدایى آدمیزاد از رختخوابه
بخصوص اگه مجبور باشى در یک صبح سرد و بى‌روح پاییزى خونه رو ترک کنى.
اشک آدمو در میاره لامصب
::
::
ماکه یه دلارم نداریم بخوایم غصه شو بخوریم
مشکل من تن ماهیه که از ١٨٠٠ شد ۴٠٠٠ تومن! تن ماهیم وارد میکنن مگه؟!
::
::
بچه که بودیم وقتی یه نفر میگفت “عزیزم”
سریع میگفتیم برات پشکل بریزم؟
بعدشم هار هار میخندیدیم غافل از اینکه رسما خودمون رو به بُز تشبیه کردیم!
یه همچین بچه های داغونی بودیم
::
::
شما یادتون نمیاد
آسیاب بشین میشینم ، آسیاب پاشو پامیشم
آسیاب بچرخ میچرخم ، آسیاب پاشو، پا نمیشم
جوون ننه جون، پا نمیشم
جونه قفل چمدون پامیشم…
آسیاب تند ترش کن، تندتر تندترش کن !
::
::
من واقعا نمی دونم این مخترع جانونی هدفش از اختراع این وسیله چی بوده ؟
اولین جایی که تو خونه ما نون کپک میزنه جانونیه !
::
::
اه اه تا حالا شده بری مهمونی
بعد موقع احوالپرسی و دست دادن ۲ نفر با هم
دستشون و بیارن جلو واسه روبوسی
یعنی پیدا کردن دو راهی های سخت زندگی بهتر اون لحظست
که باید دست مبارک و بدی یکیشون !
::
::
زنبوره اومده نزدیک داداشم که ۱۰ سالشه
برگشته میگه تورو خدا منو نیش نزن من محصولات شمارو خیلی دوست دارم
::
::
فکر کنم دارم بابا می شم
الان چند شبه بیدار می شم کولر رو خاموش می کنم!
::
::
قشنگیه لیــاقــــت اینه که
همه نمیتونن داشته باشن !
::
::
اومدم خودکشی کنم همینجوری رفتم وسط اتوبان
آقا ماشینا منو دریبل میزدن و رد میشدن
یکیشون برگشت گفت مرتیکه مگه قیمت دلار دستت نیست
لوازم یدکی گرون شده ؟
هیچی دیگه، دپرس شدم برگشتم
::
::
بعضی از ادما خیلی بیشعورن
به بیشعوری این جمله :
خیلی حوصلم سر رفته بود، دیگه به تو زنگ زدم

عشق من دوست دارم

تو آخر خوب قصه هائی و یه رویای قشنگ

تو یه فرشته نجات توی کابوس وحشت خوابی

و یه دست مهربون برای نوازش گلبرگ…

تو یک حقیقتی، یک حقیقت بی پایان…

تو رقص دلربای ساقه های طلائی گندم تو موسیقی لطیف بادی…

تو یه غزل عاشقانه توی رساترین شعر ذهن کودکانه منی…

تو مثل قهر بی ریای نسترن، زیبا و جذابی …

تو آشوب دلتنگی غم انگیز دریا برای رسیدن به لحظه غروبی…

تو مثل یه مروارید همخونه صدف نگاه منی…

تو مثل یه سکوت قشنگ رو دستای پر از نیایش گل های یاسی…

تو یک حقیقتی، یک حقیقت باور نکردنی…

یک وجود صبور و یک قلب پر از سخاوت…

تو شیرین ترین واقعیت زندگی منی…

تو با وقارترین و با غرور ترین نقطه شروع بهشتی خنده های منی…

تو یه باور قشنگی تو ذهن و قلب ناباور من…

تو یه حس لطیف تو سرسختی غربت آسمون خواسته های شیرین ر‌‌ؤیاهامی…

شیواترین کلام شاعرانه من

دوستت دارم… دوستت دارم…دوستت دارم…

تو زیباترین و بی نظیرترین قاب عکس دیوار خالی نفس های منی…

صدای تو زیباترین و شیواترین غزل بارون از آسمون پاک خداست…

لطافت طنین لحن مهربون صدای تو

توی خلوت سکوت تن من زیباتر از لحن قشنگ یک گیتاره…

تو دست نیافتنی ترین بهانه لحظه های پر از دلتنگی منی…

تو اولین لبخند زیبا رو لبهای غصه دار منی…

تو بهترین تکنواز آهنگ حضور بهار تو زمستون سرد دلمی…

تو عارفانه ترین نور چشمای بی فروغ منی…

تو مثل یه بوسه لطیف رو گلبرگ پاک گل شقایقی…

تو زیباترین و بی همتا ترین آرایش کلبه کهنه قلب منی…

تو زیبا ترین، مونس ترین و خواستنی ترین حقیقت دلربای زندگی منی…

دوستت دارم… دوستت دارم…دوستت دارم…

تقدیم به عشق زندگیم..

توی زندگی وقتی به بن بست میرسی

یادنبال پس کوچه ی امیدی میگردی تا فرار کنی

اما پیدا نمیکنی

میفهمی اینجا دیگه آخر خط دنیاست.

ودر این لحظه تودرآن جایی نداری.

هرچی دست وپاتو بیشتر حرکت بدی

درودیوار ته کوچه خون بارانت میکنن

می فهمی که خاموشی وسکوت

آخرین دروازه ی این بن بسته.

وهمین سکوت باسنگینیش

روزگارو از وجودت خالی میکنه

ودلت رو پراز نفرت و بغض

هرچی بلندتر فریاد بزنی

تارهگذری صداتو بشنوه

میفهمی که افسوس مردم این کوی ودیار

همگی ناشنوا می باشن.

ودر این دریای یاس هرچقدر دستاتو بالاتر بگیری

تاغرق نشی

غواصی نیست که

ازآغ وش امواج خشن خلاصت بده

ومیفهمی که بدون آنکه روزی قصه زندگیتو بخونن

براحتی از صفحه وقلم روزگار می افتی.

این چه حکمت غم انگیزیست!

یکی زودتر،یکی دیرتر

بالاخره کلاغ این قصه به خونه اش نمیرسه

ومی فهمی که در قانون طبیعت

این مائیم که نهایتأ باید محو خاطره ها بشیم.

انگار بودی نداشته ایم.

اینجا می فهمی که طول این پاره خط چقدر کوتاه بوده

درحالیکه گمان میکردیم

هیچ وقت به آخرش نمیرسیم،به انتهاش رسیدیم.

وقتی که خوب فکر میکنم همشه با خودم میگم:

کاش این دنیا وجود نداشت

اونوقت در بسته نبود،

خاکی نبودکه خلق بشیم،

درون سینه دل نبود که اردوگاه غم بشه.

اونوقت تن وهستی ما

افسانه ای برای بچه هامون نمی شد.

یا عطوفت دیگران پس از نیستی ما گل نمیکرد.

ای کاش زندگیمون روفقط یه روز

مطابق مرادمان تجربه اش می کردیم.

یا در بی کسیها کسی بودکه

اشک چشماتو بادست

به آرامی روی سینه اش پاک می کردی.